මේ සතියේ The Sunday Leader පුවත්පත වාර්තා කර ඇති පරිදි ශ්‍රී ලංකාවේ ආන්ඩුව ස්ත්‍රී දූශන “පිටු දකින අටියෙන්” අරුම පුදුම නීති කිහිපයක් යෝජනා කරනවා.
ඒ අතර දූශනයට ලක් වූ තැනැත්තියගේ කැමැත්ත තිබේ නම් අනිවාර්යයෙන් ඇය විවාහ කරගැනීමට දූශකයා නීතියෙන් බැඳී සිටීම, දූශනයට ලක් වූ තැනැත්තිය බාලවයස්කාරියක නම් ඇයට නිසි වයස (18) සම්පූර්න වන තුරු බලා සිට විවාහ කරගැනීම අනිවාර්ය වීම වැනි නීති ද පවතින බව අදාල වාර්තාවේ සඳහන්.
මේ සියලු නව යෝජනා නීති කෙටුම්පත් ලෙස සැකසීම පිනිස අධිකරන අමාත්‍යාංශයට යැවීමට නියමිත බවත් ඉන් පසු කැබිනට් මන්ඩලයේ අනුමැතිය සඳහා යොමු කෙරෙන බවත් වැඩිදුරටත් සඳහන්. ඇතැම් විට මේ යෝජනාවලට දැනටමත් එල්ල වෙමින් පවතින බලගතු ප්‍රතිරෝධය හමුවේ ඒවා අකුලාගන්න ආන්ඩුවට සිදු වේවි. ඒත් අදාල කාරනය ඒක නෙමෙයි. මෙවැනි යෝජනාවකට උපත දිය හැකි අමාත්‍යාංශයක් ලමා සංවර්ධන හා කාන්තා කටයුතු නමින් මහජන මුදලින් පවත්වාගෙන යාම යි!
මේ යෝජනා සියල්ල කන්‍යාභාවය පිලිබඳ තිරශ්චීන වූත් ආචීර්න කල්පික වූත් අදහස් උදහස් මත පිහිටා නිර්මානය කල ඒවා බව පැහැදිලි ව පේනවා. තව ද ස්ත්‍රිය යනු ස්වතන්ත්‍රතාව අහිමි, පුරුශයා මත රඳා පවතින, දෙවැනි පන්තියේ සත්වයකු සේ සැලගෙන සුපුරුදු දෘශ්ටිවාදය ඊට පිටුබලය සපයනවා. “දූශනයකට”/“කෙලෙසීමකට” ලක් වූ තැනැත්තියකට තියෙන එක ම “පිලිසරන” එම දූශනය කල තැනැත්තා ම බවත්, “කෙලෙසුනු” ස්ත්‍රියක “භාරගැනීමට” සමාජීය වසයෙන් හෝ පෞද්ගලික වසයෙන් අන් කිසිදු පාර්ශ්වයක් නැති බවත් මේ නීතියේ පදනමේ පවතින අදහස යි. එම අදහසේ ම අවියෝජනීය අංගයක් වන අනිත් තර්කය විවාහ සංස්ථාව පිලිබඳ මිථ්‍යාව යි. දූශනයට ලක් වූ ස්ත්‍රිය [දූශකයා සමග ම!] විවාහ සංස්ථාවට ඇතුලත් කරවීම ඇයට යුක්තිය ඉටු කර දීමක් හැටියට අමාත්‍යාංශය කල්පනා කරනවා (ලු).
පසුගිය වකවානුවේ අවස්ථා ගනනාවක දී ම දූශනයට ලක් වූ ස්ත්‍රීන්ට අධිකරනය හමුවේ පවා මුහුන පාන්න සිදු වුනේ මෙන්න මේ දෘශ්ටි කෝනයෙන් එල්ල වෙන අඩන්තේට්ටම්වලට. “අවිවාහක,” “නිදහස්,” ජීවිත ගත කරන “සුරූපී” ස්ත්‍රීන් තමන් ම “පිරිමින් පොලඹාගනිමින්” දූශනයට ලක් වීමට පාර කපාගන්නා බව ඇඟවුම් කෙරෙන ප්‍රකාශ විනිශ්චයකාරවරුන්ගේ මුවින් පවා නිකුත් වුනා. ඉන් පසු අදාල “පුවත්” වාර්තා කරන ජනමාධ්‍ය එම පල් වල ම ඉහගෙන කමින් කුනු රසය බෙදන්න ගත්තා. ඉතින් මෙන්න අමාත්‍යාංශයෙන් කදිම විසඳුමක්!
අමාත්‍යාංශයට ම පටන්ගත හැකි තවත් වැඩක් මට කල්පනා වෙනවා. ඒ තමයි අවිවාහක පිරිමින් විවාහයට දිරිමත් කරලීමේ සේවාවක්, මංගල සේවාවක්! Rape a woman, earn a woman! වගේ උද්‍යෝග පාඨයක් සහිත ව මේක ඉහලින් ආරම්භ කල හැකි යි. මොකද මේ නීති ක්‍රියාත්මක වුනොත් ස්ත්‍රී දූශකයාට හිර දඬුවම් වෙනුවට තමාට ම “අයිති” ස්ත්‍රී ශරීරයක් නීත්‍යනුකූල ව ම ලබාගන්න පුලුවන්. එනිසා කැමති ස්ත්‍රිය තෝරාගෙන වහා දූශනය කිරීම පිරිමින්ට විවාහයට කෙටි මඟක් හැටියට අනුදැන වදාරන්න අමාත්‍යාංශයට පුලුවන්.
මේ සියල්ලෙන් නැඟෙන නරුම හාස්‍යය මොහොතකට නවතා සිහිබුද්ධියෙන් විමසා බැලුවොත් අපට පැන නඟින තවත් වැදගත් ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා. තමන් අපයෝජනයට දූශනයට ලක් කල පිරිමියා කසාද බඳින්න කැමති වෙන්නේ මොන ස්ත්‍රිය ද? එවැනි තීරනයක් හොඳ සිහියෙන් කෙනෙකුට ගන්න පුලුවන් ද? ලමා හා කාන්තා කටයුතු අමාත්‍යාංශයට ස්ත්‍රීන් පිලිබඳ තියෙන ආකල්පයත් මේකෙන් නැවත වතාවක් විදහා දැක්වෙනවා නේද? කාන්තාවන්ට පරිපාලනයේ ඉහල තනතුරු ලබා දුන් විට ඔවුන් එකිනෙකා කෙරෙහි ඊර්ශ්‍යා පරවශ වී වැඩකටයුතු අවුල් කරගන්නා බවත්, එමගින් ආයතනවල කටයුතු පරිහානියට යන බවත් එහෙයින් ප්‍රධාන තනතුරු පිරිමින්ටත් සහායක තනතුරු ස්ත්‍රීන්ටත් දිය යුතු බවත් කියාසිටියේ ද මේ අමාත්‍යාංශය ම යි! හැබැයි මේ යෝජිත නීති ක්‍රියාත්මක වුනොත් උසාවිවල පොලිසිවල අද සිදු වෙන තිරශ්චීන ක්‍රියා තව පියවරකින් ඉදිරියට යාම නියත යි. අදටත් අහස පොලොව නූහුලන මේ අපරාධවල වින්දිතයන්ට අපරාධය සඟවා යටගැසීමට, සමාදාන වීමට, යටත් වී නිහඬ වීමට බලගතු සමාජ හා සංස්කෘතික පීඩනයක් එල්ල වන බවත් ඒ පීඩනය ක්‍රියාවට නැඟීමේ යාන්ත්‍රන හැටියට උසාවි හා පොලිසි ක්‍රියාත්මක වෙමින් තියෙන බවත් රහසක් නෙමෙයි. ඉතින් මේ අපරාධකරුවන් සමග සමාදානයෙන් විවාහ ජීවිතයකට ඇතුලත් වීම විනා අනාගතයක් නැති බව “ඒත්තුගන්වන්නත්” මේ ආයතන ම ක්‍රියාත්මක වේවි. සාමාන්‍යයෙන් මෙවැනි අමාත්‍යාංශයක් ආන්ඩුවකට අවශ්‍ය වෙන්නේ ස්ත්‍රීන්ට එරෙහි පීඩනය, මර්දනය සදාකාලික හා හැකිතාක් ස්වාභාවික දෙයක් හැටියට පෙන්වා පවත්වාගෙන යන්න තමයි. ඒ අතින් මේක ඉතා කාර්යක්ශම අමාත්‍යාංශයක් බව කිසි ම පැකිලීමකින් තොර ව කියන්න පුලුවන්.