බූරුවා මහතා කියන්නේ මට මෑතදී කියවන්න ලැබුනු බොහොම රසබර නවකතාවක ප්‍රධාන චරිතය. පොතේ නම සද්ගුනවත් බූරුවා මහතාගේ ස්වයං ලිඛිත චරිතාපදානය [ස්වචරිතාපදානය :p] ලිව්වේ උර්දු ලේඛක ක්‍රිශන් චන්දර්. සිංහලයට පෙරලුවේ ගුනතිලක මැටියගනේ. විජේසූරිය ග්‍රන්ථ කේන්ද්‍රයේ ප්‍රකාශනයක්.
හරිම මනරම් පොතක්. ගුනතිලක මැටියගනේ මහතා ඒක ඉතාම විචිත්‍ර ආකාරයෙන් පන නොනසා සිංහලයට නගා තිබෙනවා.
මෙහි ප්‍රධාන චරිතය සැබෑ ම බූරුවෙක්. නමුත් වියතුන්ගේ ඇසුර ලබා මුල් කාලයේ දී ම භාශා ශාස්ත්‍ර ඉගෙන ගන්න, මිනිස් භාශා කතාකරන්න ලැබෙන මේ බූරුවා (මහතා) ඒ නිසා ම ඉතා සංකීර්න, එහෙත් උත්ප්‍රාසවත් සිදුවීම් දාමයකට මුහුන දෙනවා. බූරුවා මහතා සමග මිනිස් සමාජයේ සරන පාඨකයාට ඒ සැරසැරියේ දී අනේක ප්‍රකාර “මිනිස් බූරුවන්” මුනගැහෙනවා :D වැඩි විස්තර ආයෙත් මේ ගැනම ලියන්න මූඩ් එකක් ආවොත් ලියන්නම්. දැනට මේ උපුටනය බලන්න -
හින්දු මුස්ලිම් වාර්ගික ආතතිය පසුබිමේ දිවෙන කතාවෙන් කොටසක්. කතාව ඉදිරිපත් කෙරෙන්නේ බූරුවා මහතාගේ දෘශ්ටි කෝනයෙන්
මම - “අනේ උතුමාණෙනි, මට යන්න දෙන්න!”
මෞලවි - “මං කොහොමද උඹ අතාරින්නෙ? මේ වගේ අපූරු වාසනාවක්?”
මම - “අනේ උතුමාණන් වාන්ස, මේ අසරණ ගැත්තා කොහොමද වාසනාවක් වෙන්නෙ? මගේ එතම වාසනාව තමයි මා බූරුවකු වීම, නැනිතම් වෙලාකටත් මා මරා දමලා.”
මෞලවි - හොදයි පලමුවෙන් ම මට කියපන් උඹ හින්දුවෙක් ද මුසල්මානුවෙක් ද කියා. එතකොට මං තීරණය කරන්නං කළ යුත්තේ කුමක් ද කියා…”
මම - “දෙයියෝ බුදුවන්ඩ, උතුමාණෙනි, මම මුසල්මානුවෙක් වත් හින්දුවෙක් වත් නෙවෙයි. මම නිකම්ම බූරුවෙක් විතරයි. අනික බූරුවන්ට ආගමක් තියෙන එකක් යැ…”
මෞලවි - “කරුණාකරල මට තිරසාර උත්තරයක් දීපන්”
මම - “ඉතින් තිරසාර උත්තරයක් තමා දුන්නෙ මෞලවි උතුමා. හින්දුවෙකුට හෝ මුසල්මානුවෙකුට බූරුවෙක් වෙන්න පුළුවන්. ඒකෙ දෙපරාදුවක් නෑ. ඒත් හින්දුවෙක් හෝ මුසල්මානුවෙක් වෙච්චි බූරුවෙක් ගැන කව්රු කවදා කොතැනක අසා ඇතිද?”
මෞලවි - “එයින් මට පෙනී යන්නේ උඹ පංකාදු පහේ තක්කඩියෙකු බවයි. ගෙදර යමන්කො මම උඹට තෝරල පහදල දෙන්න…”
…..
…..
…..
(2006, 17, 18 පිටු)
හරිම මනරම් පොතක්. ගුනතිලක මැටියගනේ මහතා ඒක ඉතාම විචිත්‍ර ආකාරයෙන් පන නොනසා සිංහලයට නගා තිබෙනවා.
මෙහි ප්‍රධාන චරිතය සැබෑ ම බූරුවෙක්. නමුත් වියතුන්ගේ ඇසුර ලබා මුල් කාලයේ දී ම භාශා ශාස්ත්‍ර ඉගෙන ගන්න, මිනිස් භාශා කතාකරන්න ලැබෙන මේ බූරුවා (මහතා) ඒ නිසා ම ඉතා සංකීර්න, එහෙත් උත්ප්‍රාසවත් සිදුවීම් දාමයකට මුහුන දෙනවා. බූරුවා මහතා සමග මිනිස් සමාජයේ සරන පාඨකයාට ඒ සැරසැරියේ දී අනේක ප්‍රකාර “මිනිස් බූරුවන්” මුනගැහෙනවා :D වැඩි විස්තර ආයෙත් මේ ගැනම ලියන්න මූඩ් එකක් ආවොත් ලියන්නම්. දැනට මේ උපුටනය බලන්න -
හින්දු මුස්ලිම් වාර්ගික ආතතිය පසුබිමේ දිවෙන කතාවෙන් කොටසක්. කතාව ඉදිරිපත් කෙරෙන්නේ බූරුවා මහතාගේ දෘශ්ටි කෝනයෙන්
මම - “අනේ උතුමාණෙනි, මට යන්න දෙන්න!”
මෞලවි - “මං කොහොමද උඹ අතාරින්නෙ? මේ වගේ අපූරු වාසනාවක්?”
මම - “අනේ උතුමාණන් වාන්ස, මේ අසරණ ගැත්තා කොහොමද වාසනාවක් වෙන්නෙ? මගේ එතම වාසනාව තමයි මා බූරුවකු වීම, නැනිතම් වෙලාකටත් මා මරා දමලා.”
මෞලවි - හොදයි පලමුවෙන් ම මට කියපන් උඹ හින්දුවෙක් ද මුසල්මානුවෙක් ද කියා. එතකොට මං තීරණය කරන්නං කළ යුත්තේ කුමක් ද කියා…”
මම - “දෙයියෝ බුදුවන්ඩ, උතුමාණෙනි, මම මුසල්මානුවෙක් වත් හින්දුවෙක් වත් නෙවෙයි. මම නිකම්ම බූරුවෙක් විතරයි. අනික බූරුවන්ට ආගමක් තියෙන එකක් යැ…”
මෞලවි - “කරුණාකරල මට තිරසාර උත්තරයක් දීපන්”
මම - “ඉතින් තිරසාර උත්තරයක් තමා දුන්නෙ මෞලවි උතුමා. හින්දුවෙකුට හෝ මුසල්මානුවෙකුට බූරුවෙක් වෙන්න පුළුවන්. ඒකෙ දෙපරාදුවක් නෑ. ඒත් හින්දුවෙක් හෝ මුසල්මානුවෙක් වෙච්චි බූරුවෙක් ගැන කව්රු කවදා කොතැනක අසා ඇතිද?”
මෞලවි - “එයින් මට පෙනී යන්නේ උඹ පංකාදු පහේ තක්කඩියෙකු බවයි. ගෙදර යමන්කො මම උඹට තෝරල පහදල දෙන්න…”
…..
…..
…..
(2006, 17, 18 පිටු)